“Er is niets dat zo onkennelijk van zichzelf vervreemdt als de mens die in een groep belandt“
- Piet van Aken (Vlaams schrijver)
Simonet is initiatiefnemer van TeamStov. Zij heeft rechten gestudeerd in Groningen en haar zakelijke wortels liggen in de advocatuur en in de rechtspraak, waarbij zij de kant van bemiddeling en alternatieve geschillenbeslechting heeft gekozen. Simonet is opgeleid als coach en trainer bij o.a. Phoenix Opleidingen, het Bert Hellinger Instituut en TeamChange. Ze is gecertificeerd teamcoach en gespreksleider bij de Nederlandse Orde van Advocaten. Zij kent de zakelijke wereld uit eigen ervaring en is daarmee een goede sparringpartner voor teams en leiders die hun zakelijke uitdagingen durven te verbinden met persoonlijke groei.
Mijn verhaal
Ik ben de jongste van drie kinderen. Mijn vader was een dominante man en veel afwezig. Ik moest hoog springen om bij hem in beeld te komen. Hij verliet ons gezin toen ik 8 jaar was en ik bleef springen, hoger en hoger.
Na mijn studie ging ik aan de slag als advocaat in Amsterdam. Toen ik partner was, kregen wij onze prachtige zoons en ik jongleerde met declarabele uren, buitenlandse reizen en zuigflessen. Als perfectionist deed ik er een tandje bij; deadlines, kinderen naar de crèche, diepvriesmaaltijd met een dossiertje op de bank. Van de buitenkant zag het er goed uit, maar van binnen was het helemaal niet tof. Ik voelde me alleen, schuldig, moe en gestrest. Ik schoot tekort naar mijn gezin en op mijn werk.
Zo heb ik het 14 jaar gedaan en uiteindelijk heb ik de baan, waar ik zo hard voor heb gewerkt opgegeven, teleurgesteld in mezelf en boos op de buitenwereld. Ik durfde geen hulp te vragen aan familie of collega’s, dat heb ik nooit geleerd. Ik kende alleen maar ‘sterk zijn’ en ‘alleen doen’ en voelde een existentiële angst om door de mand te vallen, als ik mijn kwetsbaarheid zou laten zien. Het was een heel eenzame reis, met veel bijkomende schade voor mezelf en voor anderen.
Pas toen ik echt niet meer wist hoe het moest, kon ik een uitgestoken hand pakken. Met de nodige prikkeling van een goede vriend (hij zei dat ik gek was en met iemand moest gaan praten) leerde ik over mijn ingesleten overtuigingen en patronen en over de invloed die dit had op de keuzes die ik maakte. Ik leerde over de kracht van kwetsbaarheid en dat het niet-weten soms meer impact heeft dat het wel-weten. Ik leerde stil te zijn en te luisteren, naar mezelf en naar anderen en ik leerde vragen te stellen in plaats van antwoorden te geven.
In mijn werk ging ik steeds meer in een coachende rol. Ik begeleidde directies en managementteams met persoonlijke-, en teamvraagstukken bij reorganisaties en in verandertrajecten. Naast de reguliere procespraktijk zocht ik steeds vaker de kant van mediation en alternatieve geschillenbeslechting. De waardering die ik daarbij kreeg maakte de overstap naar een rol als coach en trainer vanzelfsprekend. Ik word elke keer blij als ik de ogen zie oplichten wanneer iemand zijn patroon herkent, als partijen hun relatie verkiezen boven hun geschil of als teams weer gaan verbinden en gecommitteerd zijn aan elkaar en aan hun gezamenlijke doel.
Ik werk graag met teams. Ontwikkelen gaat nergens zo snel als in teams. Daarmee bedoel ik niet alleen zakelijke teams, maar ook een gezin is een team en de familie waarin je bent opgegroeid, je sportteam, vriendengroep en noem maar op. Nergens lopen de gemoederen zo hoog op als in de interactie in teams en dat betekent dat er veel te leren valt. We hebben die relaties nodig om ons te ontwikkelen; alleen anderen kunnen ons de spiegel voorhouden en onze blinde vlekken zichtbaar maken.